روزنامه گاردین ، که در انگلیس منتشر میشود ، نوشت که ۲۰ شرکت بزرگ سوخت فسیلی براساس داده های سازمان های تحقیقات آب و هوا مسئولیت بیش از یک سوم انتشار جهانی کربن را بر عهده دارند.
در این لیست منتشر شده،به ترتیب۱:شرکت آرامکو در عربستان_۲:شرکت شورون(checron)آمریکا و گازپرو روسیه در صدر جدول قرار گرفته است.
براساس آمار داده شده توسط موسسه محاسبات اقلیمی در آمریکا،۲۰ شرکت از جمله BP و Shell از سال ۱۹۶۵ تا ۲۰۱۷ گاز گلخانه ای معادل ۴۸۰ میلیارد تن دی اکسید کربن تولید کرده اند. این مقدار مربوط به ۳۵ درصد از انتشار کربن در مدت مشابه است.
- Saudi Aramco ۵۹.۲۶
- Chevron ۴۳.۳۵
- Gazprom ۴۳.۲۳
- ExxonMobil ۴۱.۹۰
- National Iranian Oil Co ۳۵.۶۶
- BP ۳۴.۰۲
- Royal Dutch Shell ۳۱.۹۵
- Coal India ۲۳.۱۲
- Pemex ۲۲.۶۵
- Petroleos de Venezuela ۱۵.۷۵
- PetroChina ۱۵.۶۳
- Peabody Energy ۱۵.۳۹
- ConocoPhillips ۱۵.۲۳
- Abu Dhabi National Oil Co ۱۳.۸۴
- Kuwait Petroleum Corp ۱۳.۴۸
- Iraq National Oil Co ۱۲.۶۰
- Total SA ۱۲.۳۵
- Sonatrach ۱۲.۳۰
- BHP Billiton ۹.۸۰
- Petrobras ۸.۶۸
۱۲شرکت از ۲۰ شرکت موجود در این فهرست متعلق به دولت ها است. سهم آرامکو ۴.۳۸ درصد است.شورون سرمایه گذار پیشرو است. شورون پس از اکسون ، BP و شل دنبال می شود. سهم کل این چهار شرکت در انتشار جهانی کربن ۱۰ درصد است.
نویسنده این مقاله در ادامه افزوده است:شرکت های موجود در لیست،چه دولتی چه خصوصی،علیرغم داشتن اطلاع از اینکه با تولید این حجم از آلودگی به چه میزان به محیط زیست آسیب میرسانند،اما همچنان به کار خود ادامه داده و در پی حجم بیشتر تولید نیز هستند.
مایکل مان ، یکی از دانشمندان برجسته جهان در زمینه آب و هوا ، گفت: “بزرگترین تراژدی در بحران آب و هوا این است که ۷.۵ میلیارد نفر سود شرکت های بزرگ را پرداخت می کنند. این یک ضعف بزرگ اخلاقی است که سیستم سیاسی کشورها،به خصوص قدرت های جهانی،اجازه می دهند این اتفاق بیفتد.”
این لیست براساس میزان نفت ، گاز طبیعی و ذغال سنگ اعلام شده توسط شرکت ها است. سپس محاسبه می شود که چقدر گاز کربن و متان در زنجیره تأمین ، از استخراج تا استفاده ، وارد جو کره زمین می شود.
برخی از شرکتهایی که روزنامه در مورد آنها صحبت کرده است گفته اند که آنها مستقیماً مسئولیت استفاده از نفت ، گاز و زغال سنگ استخراج شده را بر عهده ندارند.
برخی از شرکت ها اذعان کرده اند که اگرچه تأثیر سوخت های فسیلی بر روی محیط زیست از دهه ۱۹۵۰ شناخته شده است ، اما برای اقدام بسیار دیر است.